گرم و زنده

در کویر خشک دلم کبوتری بزرگ آشیان گزیده است.

گرم و زنده

در کویر خشک دلم کبوتری بزرگ آشیان گزیده است.

آرام

شور شد، آهنگ شد، فریاد شد

هر چه عمر از گشت روز و شب رسید

تا مرا آن دست شیرین تر ز جان

عاقبت مانند جان بر لب رسید

دکتر حمیدی