ثانیه ها برپا خاستند!این شب، صدای پوسیده ای است،در ردپاِ چراغِ کنارِ تختِ اطاقم.به خورشید بگو:فرزند تو، آتش به استخوان زده است؛تا طلوع آسمانش، مجنون زمان باشد.
رویش