غنچه های سفید

بگو که گل نفرستد کسی به خانه ی من
که از نــژاد تـو پر کرده آشــیانه ی مــن
چو شبنمی که چکد از غنچه های سفید
ببین به دیدۀ خود اشک دانه دانه ی من
ز برگ و بال کس ار شوق زندگی خیزد
بیا و بال و پر افشان دمی بــه لانه ی من